Tussen de neusapen in het regenwoud van Borneo!
Door: Floranne
Blijf op de hoogte en volg Dave&Floranne
08 Maart 2013 | Maleisië, Kota Kinabalu
Maarja het is een tijd van komen en gaan en ik moet zeggen, na twee weken is het toch wel weer raar om met z'n tweetjes verder te gaan!
Gelukkig bracht onze vlucht twee dagen later heel wat afleiding. Zodra de landing werd ingezet was het groen, groen en nog eens groen! We zijn in Borneo, hoe vet!!
De eerste dag deden we lekker rustig aan in de stad Kuching, wat op zich een prima stadje is maar verder niet heel bijzonder. De volgende dag vertrokken wij met de lokale bus naar Kampung (dorp) Bako. Op het kantoor van National Park Bako schreven wij ons in en niet veel later zaten wij op een bootje onderweg naar het park. Op de kade stond een bord met opgepast voor krokodillen, dat maakte de overtocht dus eigenlijk al spannend. Eenmaal van de rivier de Zuid-Chineze zee op was het geen gezonde spanning meer, maar dan de ik-vind-dit-absoluut-niet-leuk-meer-laten-we-asjeblieft-niet-omslaan-angst dat grip op ons nam. Daar gingen we dan, op een houten bootje, recht de golven in die soms wel, ik lieg niet, twee meter hoog kwamen.. Kun je het je voorstellen?! Het was echt niet grappig!
Ons blog heeft dan misschien wel de titel 'Dave&Floranne op avontuur', maar dit was echt niet leuk meer! Na 10 lange minuten kwamen wij met knikkende knietjes veilig aan in het park. Al snel stond ik weer oog in oog met mijn 'vrienden', jawel de criminelen onder de apen, de makaken! En ook nu deden ze waar ze goed in zijn, te lui om zelf op zoek te gaan naar voedsel en dus maar stelen van de bezoekers. Met wat manoeuvres konden we de apen ontwijken en eenmaal ingecheckt in ons hutje begon de tocht door de jungle! Ook nu genoten we van de natuur en alle geluiden die wij onderweg hoorden. We waren naar dit park toegekomen met een doel en al snel werden we beloond. De neusapen, of ook wel Orang Belanda, waren net onderweg richting de zee toen wij onder ze liepen. In 1 woord, WAUW! Ze zijn door hun verschijning zo anders dan andere apen en stralen zoveel rust uit. Hun naam hebben ze overigens te danken aan het feit dat de Maleise bevolking ze in de tijd van de kolonien op de Nederlandse kolonisten vonden lijken. Dikke buik en grote neus, je kunt je er vast wel iets bij voorstellen..;)
Wat het trouwens nog bijzonderder maakt is dat deze apensoort alleen in Borneo leeft. Doordat veel regenwoud gekapt wordt voor de aanleg van oliepalmplantages en er daardoor veel leefruimte verdwijnt, staat de soort zelfs sinds een aantal jaar samen met de Borneose Orang-Oetan en de Borneose dwergolifant op de lijst van bedreigde diersoorten. Detail hierbij is dat Nederland de grootste afnemer is van deze palmolie..
Na een mooie tocht en wat gegeten te hebben gingen wij die avond vroeg te bed. De volgende dag hadden wij namelijk voorgenomen om een andere tocht door het park te maken. De tocht bracht ons langs veel diversiteit in het landschap, van zandstenenrotsen en heidelandschap langs eeuwenoude bomen en monkey cups (vleesetende planten). Ik blijf het zeggen, de natuur is zo mooi!! Eenmaal terug bij het kantoor besloten wij maar snel de overtocht te maken, we moesten er immers toch weer aan gaan geloven.. Twintig angstige minuten later, de golven waren weer net zo hoog, zetten we weer gelukkig veilig voet aan wal. Zonder de goede vaarkwaliteiten van de man die ons bracht had het waarschijnlijk niet eens gelukt. Terug in Kuching hadden we wel weer zin om een nieuwe activiteit te gaan ondernemen, dit keer besloten wij ons aan te melden voor een kajaktour over de rivier.
Voordat wij de rivier op zouden gaan brachten we eerst een bezoek aan een orang-oetan sanctuary. Hier worden orang-oetan weesjes opgevangen die door verschillende redenen hun moeder zijn kwijtgeraakt. Het programma heeft als doel de apen zodanig op te voeden zodat ze in de toekomst niet afhankelijk zijn van de rangers. Het programma blijkt ook te werken, er zijn periodes dat onze bijzondere en harige verwanten helemaal niet verschijnen bij de voederperiodes! Wij mochten bij zo'n voederperiode aanwezig zijn en hadden het geluk dat ze vandaag even geen zin hadden om zelf op zoek te gaan naar voedsel. Daar zaten ze dan op een tak, moederaap dat borstvoeding geeft aan haar kind. Het is niet te omschrijven hoe bijzonder het is om ze van een paar meter afstand te mogen bekijken. Dichterbij moet je overigens ook echt niet komen, ze zien er knuffelbaar uit maar daar is dan ook alles mee gezegd. Trouwens weer even tussendoor twee wist je datjes, wist je dat orang oetans nesten in de bomen maken? En dat orang oetan in het Nederlands 'mens van het woud' betekent? Na de bijzondere ochtend vertrokken we nog verder de bergen in, op weg naar de rivier. Nu zagen we in de kajak de oerwouden weer vanuit een ander perspectief.
De dag beloofde een lange dag te worden, in de avond vertrokken wij namelijk met de nachtbus van Kuching naar Miri. Ons verblijf van twee dagen in het oliestadje was meer als tussenstop om vervolgens door te reizen naar oliestaat Brunei. De bus bracht ons in een aantal uur in de hoofdstad van Brunei, Bera Seri Begawan. Deze stad heeft een aantal bezienswaardigheden die de moeite zijn om te bezichtigen. Zo zijn er een aantal moskeeën en beschikt het over musea om meer te weten te komen over de sultan. Wij besloten ook nog richting het paleis van de sultan, net even buiten de stad, te gaan en dachten dit wandelend te kunnen doen. Onderweg stond er een auto stil om de weg op te rijden. Bij het voorbijlopen ging het raam naar beneden en vroeg de vriendelijke man waar wij naar onderweg waren. Zoals echt bijna elke Aziaat zo behulpzaam en lief is was hij dat ook door ons een lift aan te bieden. Daar zaten we dan in een Mazda RX8, op weg naar het paleis van de Sultan, hoe hilarisch! Van het paleis hebben wij overigens niet veel meer gezien dan de poort en een glimp van het poloveld, helaas mochten we niet net zoals Bea een maand eerder gezellig op de thee komen. Onze bijzonder vriendelijke chauffeur wist ons te vertellen dat hij een politieagent is en die dag een lekker dagje vrij had. Hij had alle tijd en wilde ons graag nog naar andere plaatsen in de stad brengen. Een beetje opgelaten door de lieve actie zijn wij vervolgens nog met hem een museum in geweest, waarna hij ons bij een shoppingmall afzette. Naast de paar bezienswaardigheden had de stad verder niet veel te bieden, tevens waren de straten en eetgelegenheden 's avonds zo niet Aziatisch helemaal verlaten. We hadden het dan ook wel weer gezien en besloten de volgende dag richting Kota Kinabalu te vertrekken.
Het was werkelijk waar een soort van stempelrun, waarbij we in totaal 8 keer een staat in of uit zijn geweest. Heel wat stempels rijker en eenmaal in de Maleisische staat Sabah waren wij al vrij snel in de stad Kota Kinabalu. Ook hier zijn we voor een reden naar toegekomen, namelijk het gezien en besloten de volgende dag richting Kota Kinabalu te vertrekken. Het was werkelijk waar een soort van stempelrun, waarbij we in totaal 8 keer een staat in of uit zijn gegaan. Eenmaal in de Maleisische staat Sabah waren wij al vrij snel in de stad Kota Kinabalu. Ook hier zijn we voor een reden naar toegekomen, namelijk het beklimmen van Mount Kinabalu! Vroeg in de ochtend werden wij door onze taxichauffeur opgehaald. Niet veel later nadat wij de stad uitreden verscheen de berg, het zag er ontzettend gaaf uit in het ochtendlicht! Nadat wij onze toegangspassen voor het park hadden ontvangen kon de klim vanaf 1500 meter beginnen. Het landschap veranderde in de vier uur dat wij aan het klimmen waren van regenwoud in een landschap met minder vegetatie en rotsen. Op een hoogte van inmiddels 3300 meter kwam uiteindelijk het resthouse in beeld. Onderweg haalden wij nog heel wat mannen en vrouwen in het zware bepakking op hun rug. Zij zorgen ervoor dat al het lekkers dat wij deze dagen voorgeschoteld kregen naar boven wordt gebracht, respect! Niet alleen hele verpakkingen met noedels hebben wij naar boven zien gaan, zelfs hardhouten planken werden naar boven gesleept!
De rest van de dag besloten wij goed te rusten en 's avonds nog even goed te bunkeren, waarna om 8 uur het licht uit ging. Na 6 uur van weinig slaap, een combinatie van de zenuwen en de hoofdpijn door de hoogte, ging de wekker. Eindelijk kon de beklimming naar de top gaan beklimmen. Met moeie benen&weinig slaap begon in het donker onze tocht naar de top. Onderweg zagen wij de vegetatie steeds meer verdwijnen en plaatsmaken voor enorme rotsplateaus. Door middel van touw moesten wij onszelf omhoog zien te krijgen, ik vond de combinatie van hoogte, donker en steile rotsen maar niets haha! Eenmaal op een stuk waar wij weer even om ons heen konden kijken werden wij ontzettend beloond! We hadden mazzel met het weer, waardoor wij beneden de lichtjes van Kota Kinabalu&Kota Belud en boven de sterren zagen schitteren!
Het tekort aan zuurstof op zo'n hoogte maakte de laatste 1,5 uur van het klimmen niet veel makkelijker, maar eenmaal op de top van 4095 meter waren wij dat allang alweer vergeten. Vlak voordat de eerste zonnestralen zich om 05.45 uur lieten zien hadden wij het hoogste punt van de berg bereikt. De wereld is mooi, zo mooi!
Blij waren wij met onze handschoenen en muts, er stond namelijk ontzettend veel wind en koud dat het was!
Niet klimmend maar dalend vertrokken wij, dit keer in het licht, terug naar de resthouse voor een lekker ontbijtje.
Klimmen mag dan als zwaar worden ervaren, dalen is ook niet echt een pretje. Veel gevoel in de benen was er dan ook niet meer over nadat wij beneden aankwamen, ik moet eruit hebben gezien als een robot dat loopt, niet heel soepeltjes dus..
Het was zo zwaar, maar ook zo ontzettend gaaf om uiteindelijk het doel te bereiken en verwend te worden met een geweldig uitzicht over Sabah en het wolkendek!
Terug in het hotel hebben wij de rest van de dag niets meer gedaan, en ik moet zeggen dat ik na vier dagen nog steeds af en toe de spieren voel branden.:p
Na de beklimming zouden wij richting het oosten van Sabah vertrekken om een aantal dagen te gaan duiken rond de wateren van het eiland Sipadan om vervolgens de boot te pakken naar het Filipijnse eiland Palawan. Helaas hebben wij onze planning flink aan moeten passen, de Sultan van het Filipijnse eiland Sulu verwacht namelijk na vier eeuwen 'zijn' Sabah terug te krijgen. De situatie is dus alles behalve geruststellend, waardoor wij een bezoek aan deze mooie bounty eilanden hebben moeten annuleren. In plaats daarvan vertrekken wij maandag naar de oostkust van Maleisië, waarna wij door zullen vliegen naar Australië!
Hopelijk weet het Maleisische leger de Filipino's gauw naar huis te sturen, wie weet komen wij dan later gedurende de reis nog terug in Borneo!
Bedankt weer voor het lezen!!
Heel veel liefs&knuffels van ons!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Gelukkig bracht onze vlucht twee dagen later heel wat afleiding. Zodra de landing werd ingezet was het groen, groen en nog eens groen! We zijn in Borneo, hoe vet!!
De eerste dag deden we lekker rustig aan in de stad Kuching, wat op zich een prima stadje is maar verder niet heel bijzonder. De volgende dag vertrokken wij met de lokale bus naar Kampung (dorp) Bako. Op het kantoor van National Park Bako schreven wij ons in en niet veel later zaten wij op een bootje onderweg naar het park. Op de kade stond een bord met opgepast voor krokodillen, dat maakte de overtocht dus eigenlijk al spannend. Eenmaal van de rivier de Zuid-Chineze zee op was het geen gezonde spanning meer, maar dan de ik-vind-dit-absoluut-niet-leuk-meer-laten-we-asjeblieft-niet-omslaan-angst dat grip op ons nam. Daar gingen we dan, op een houten bootje, recht de golven in die soms wel, ik lieg niet, twee meter hoog kwamen.. Kun je het je voorstellen?! Het was echt niet grappig!
Ons blog heeft dan misschien wel de titel 'Dave&Floranne op avontuur', maar dit was echt niet leuk meer! Na 10 lange minuten kwamen wij met knikkende knietjes veilig aan in het park. Al snel stond ik weer oog in oog met mijn 'vrienden', jawel de criminelen onder de apen, de makaken! En ook nu deden ze waar ze goed in zijn, te lui om zelf op zoek te gaan naar voedsel en dus maar stelen van de bezoekers. Met wat manoeuvres konden we de apen ontwijken en eenmaal ingecheckt in ons hutje begon de tocht door de jungle! Ook nu genoten we van de natuur en alle geluiden die wij onderweg hoorden. We waren naar dit park toegekomen met een doel en al snel werden we beloond. De neusapen, of ook wel Orang Belanda, waren net onderweg richting de zee toen wij onder ze liepen. In 1 woord, WAUW! Ze zijn door hun verschijning zo anders dan andere apen en stralen zoveel rust uit. Hun naam hebben ze overigens te danken aan het feit dat de Maleise bevolking ze in de tijd van de kolonien op de Nederlandse kolonisten vonden lijken. Dikke buik en grote neus, je kunt je er vast wel iets bij voorstellen..;)
Wat het trouwens nog bijzonderder maakt is dat deze apensoort alleen in Borneo leeft. Doordat veel regenwoud gekapt wordt voor de aanleg van oliepalmplantages en er daardoor veel leefruimte verdwijnt, staat de soort zelfs sinds een aantal jaar samen met de Borneose Orang-Oetan en de Borneose dwergolifant op de lijst van bedreigde diersoorten. Detail hierbij is dat Nederland de grootste afnemer is van deze palmolie..
Na een mooie tocht en wat gegeten te hebben gingen wij die avond vroeg te bed. De volgende dag hadden wij namelijk voorgenomen om een andere tocht door het park te maken. De tocht bracht ons langs veel diversiteit in het landschap, van zandstenenrotsen en heidelandschap langs eeuwenoude bomen en monkey cups (vleesetende planten). Ik blijf het zeggen, de natuur is zo mooi!! Eenmaal terug bij het kantoor besloten wij maar snel de overtocht te maken, we moesten er immers toch weer aan gaan geloven.. Twintig angstige minuten later, de golven waren weer net zo hoog, zetten we weer gelukkig veilig voet aan wal. Zonder de goede vaarkwaliteiten van de man die ons bracht had het waarschijnlijk niet eens gelukt. Terug in Kuching hadden we wel weer zin om een nieuwe activiteit te gaan ondernemen, dit keer besloten wij ons aan te melden voor een kajaktour over de rivier.
Voordat wij de rivier op zouden gaan brachten we eerst een bezoek aan een orang-oetan sanctuary. Hier worden orang-oetan weesjes opgevangen die door verschillende redenen hun moeder zijn kwijtgeraakt. Het programma heeft als doel de apen zodanig op te voeden zodat ze in de toekomst niet afhankelijk zijn van de rangers. Het programma blijkt ook te werken, er zijn periodes dat onze bijzondere en harige verwanten helemaal niet verschijnen bij de voederperiodes! Wij mochten bij zo'n voederperiode aanwezig zijn en hadden het geluk dat ze vandaag even geen zin hadden om zelf op zoek te gaan naar voedsel. Daar zaten ze dan op een tak, moederaap dat borstvoeding geeft aan haar kind. Het is niet te omschrijven hoe bijzonder het is om ze van een paar meter afstand te mogen bekijken. Dichterbij moet je overigens ook echt niet komen, ze zien er knuffelbaar uit maar daar is dan ook alles mee gezegd. Trouwens weer even tussendoor twee wist je datjes, wist je dat orang oetans nesten in de bomen maken? En dat orang oetan in het Nederlands 'mens van het woud' betekent? Na de bijzondere ochtend vertrokken we nog verder de bergen in, op weg naar de rivier. Nu zagen we in de kajak de oerwouden weer vanuit een ander perspectief.
De dag beloofde een lange dag te worden, in de avond vertrokken wij namelijk met de nachtbus van Kuching naar Miri. Ons verblijf van twee dagen in het oliestadje was meer als tussenstop om vervolgens door te reizen naar oliestaat Brunei. De bus bracht ons in een aantal uur in de hoofdstad van Brunei, Bera Seri Begawan. Deze stad heeft een aantal bezienswaardigheden die de moeite zijn om te bezichtigen. Zo zijn er een aantal moskeeën en beschikt het over musea om meer te weten te komen over de sultan. Wij besloten ook nog richting het paleis van de sultan, net even buiten de stad, te gaan en dachten dit wandelend te kunnen doen. Onderweg stond er een auto stil om de weg op te rijden. Bij het voorbijlopen ging het raam naar beneden en vroeg de vriendelijke man waar wij naar onderweg waren. Zoals echt bijna elke Aziaat zo behulpzaam en lief is was hij dat ook door ons een lift aan te bieden. Daar zaten we dan in een Mazda RX8, op weg naar het paleis van de Sultan, hoe hilarisch! Van het paleis hebben wij overigens niet veel meer gezien dan de poort en een glimp van het poloveld, helaas mochten we niet net zoals Bea een maand eerder gezellig op de thee komen. Onze bijzonder vriendelijke chauffeur wist ons te vertellen dat hij een politieagent is en die dag een lekker dagje vrij had. Hij had alle tijd en wilde ons graag nog naar andere plaatsen in de stad brengen. Een beetje opgelaten door de lieve actie zijn wij vervolgens nog met hem een museum in geweest, waarna hij ons bij een shoppingmall afzette. Naast de paar bezienswaardigheden had de stad verder niet veel te bieden, tevens waren de straten en eetgelegenheden 's avonds zo niet Aziatisch helemaal verlaten. We hadden het dan ook wel weer gezien en besloten de volgende dag richting Kota Kinabalu te vertrekken.
Het was werkelijk waar een soort van stempelrun, waarbij we in totaal 8 keer een staat in of uit zijn geweest. Heel wat stempels rijker en eenmaal in de Maleisische staat Sabah waren wij al vrij snel in de stad Kota Kinabalu. Ook hier zijn we voor een reden naar toegekomen, namelijk het gezien en besloten de volgende dag richting Kota Kinabalu te vertrekken. Het was werkelijk waar een soort van stempelrun, waarbij we in totaal 8 keer een staat in of uit zijn gegaan. Eenmaal in de Maleisische staat Sabah waren wij al vrij snel in de stad Kota Kinabalu. Ook hier zijn we voor een reden naar toegekomen, namelijk het beklimmen van Mount Kinabalu! Vroeg in de ochtend werden wij door onze taxichauffeur opgehaald. Niet veel later nadat wij de stad uitreden verscheen de berg, het zag er ontzettend gaaf uit in het ochtendlicht! Nadat wij onze toegangspassen voor het park hadden ontvangen kon de klim vanaf 1500 meter beginnen. Het landschap veranderde in de vier uur dat wij aan het klimmen waren van regenwoud in een landschap met minder vegetatie en rotsen. Op een hoogte van inmiddels 3300 meter kwam uiteindelijk het resthouse in beeld. Onderweg haalden wij nog heel wat mannen en vrouwen in het zware bepakking op hun rug. Zij zorgen ervoor dat al het lekkers dat wij deze dagen voorgeschoteld kregen naar boven wordt gebracht, respect! Niet alleen hele verpakkingen met noedels hebben wij naar boven zien gaan, zelfs hardhouten planken werden naar boven gesleept!
De rest van de dag besloten wij goed te rusten en 's avonds nog even goed te bunkeren, waarna om 8 uur het licht uit ging. Na 6 uur van weinig slaap, een combinatie van de zenuwen en de hoofdpijn door de hoogte, ging de wekker. Eindelijk kon de beklimming naar de top gaan beklimmen. Met moeie benen&weinig slaap begon in het donker onze tocht naar de top. Onderweg zagen wij de vegetatie steeds meer verdwijnen en plaatsmaken voor enorme rotsplateaus. Door middel van touw moesten wij onszelf omhoog zien te krijgen, ik vond de combinatie van hoogte, donker en steile rotsen maar niets haha! Eenmaal op een stuk waar wij weer even om ons heen konden kijken werden wij ontzettend beloond! We hadden mazzel met het weer, waardoor wij beneden de lichtjes van Kota Kinabalu&Kota Belud en boven de sterren zagen schitteren!
Het tekort aan zuurstof op zo'n hoogte maakte de laatste 1,5 uur van het klimmen niet veel makkelijker, maar eenmaal op de top van 4095 meter waren wij dat allang alweer vergeten. Vlak voordat de eerste zonnestralen zich om 05.45 uur lieten zien hadden wij het hoogste punt van de berg bereikt. De wereld is mooi, zo mooi!
Blij waren wij met onze handschoenen en muts, er stond namelijk ontzettend veel wind en koud dat het was!
Niet klimmend maar dalend vertrokken wij, dit keer in het licht, terug naar de resthouse voor een lekker ontbijtje.
Klimmen mag dan als zwaar worden ervaren, dalen is ook niet echt een pretje. Veel gevoel in de benen was er dan ook niet meer over nadat wij beneden aankwamen, ik moet eruit hebben gezien als een robot dat loopt, niet heel soepeltjes dus..
Het was zo zwaar, maar ook zo ontzettend gaaf om uiteindelijk het doel te bereiken en verwend te worden met een geweldig uitzicht over Sabah en het wolkendek!
Terug in het hotel hebben wij de rest van de dag niets meer gedaan, en ik moet zeggen dat ik na vier dagen nog steeds af en toe de spieren voel branden.:p
Na de beklimming zouden wij richting het oosten van Sabah vertrekken om een aantal dagen te gaan duiken rond de wateren van het eiland Sipadan om vervolgens de boot te pakken naar het Filipijnse eiland Palawan. Helaas hebben wij onze planning flink aan moeten passen, de Sultan van het Filipijnse eiland Sulu verwacht namelijk na vier eeuwen 'zijn' Sabah terug te krijgen. De situatie is dus alles behalve geruststellend, waardoor wij een bezoek aan deze mooie bounty eilanden hebben moeten annuleren. In plaats daarvan vertrekken wij maandag naar de oostkust van Maleisië, waarna wij door zullen vliegen naar Australië!
Hopelijk weet het Maleisische leger de Filipino's gauw naar huis te sturen, wie weet komen wij dan later gedurende de reis nog terug in Borneo!
Bedankt weer voor het lezen!!
Heel veel liefs&knuffels van ons!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
-
08 Maart 2013 - 12:54
Linda Rene Stan:
Wow wij zijn vet trots op jullie.. zo n bergbeklimmen... had net wat voor mij geweest;-) ... erg verstandig hoor dat jullie niet naar dat eiland gaan.. griezelige verhalen..
Lieverds have fun en we skypen en appen weer... xxx -
08 Maart 2013 - 13:11
Jorinde:
Die Utrechtse heuvelrug doen jullie dus nu met 2 fingers in the nose ;-) Gaaf hoor zo'n vierduizender, mijn collega (fervent bergbeklimster) vindt het erg knap. Werden jullie beloond met een vallende ster om te wensen dat die gekke Fillippino's weer bedaren en/óf om die brulapen weg te wensen?
Pap & mam zijn nog steeds helemaal vol lof over alles wat met Maleisië te maken heeft, we hebben het eerste voorproefje van de te gekke diashow al gehad. Kwamen de rode zakdoeken weer van pas?
Rustig aan daar en we denken aan jullie..
Liefs
p.s. de mol is ........... ;-) -
08 Maart 2013 - 21:51
Annemieke,alias Annie /mam:
Ik heb er écht spijt van dat ik naar huis ben gegaan ;) ! Wij hebben het nog elke dag over Malaysia,truly Asia, de super vriendelijke bewoners, de prachtige natuur en alle geweldige samen beleefde momenten !!!
Gaan jullie maar vast die oostkant verkennen !!! Sampai jumpa lagi , heeeeeeel veel liefs en nasi-eetze ! -
09 Maart 2013 - 16:57
Oma En Opa.:
Lieve trekkers.
Met bewondering jullie reisverslag gelezen. Wat een avonturen beleven jullie. En zo te lezen zijn jullie niet bang om iets te ondernemen. Geweldig stoer .allemaal en dan dat berg beklimmen.je zei het al Floranne de wereld is mooi. Als je het maar wil zien.de vakantie met Jos en Annemieke was ook geweldig. Ze zijn er ook vol van.en het was mooi om dat met zijn vieren te mogen beleven. Verder is hier alles oke en gaan wij straks de lente te gemoed. Heel veel lieve Groeten uit het nu nog koude Nederland.
Dikke kus vanOpa &Oma -
09 Maart 2013 - 22:41
Marian:
Hallo lieverds,
Wat een ongelooflijk mooi verslag .en zeker met de bijbehorende foto's kunnen wij ons een beeld vormen hoe het bij jullie is ,daar aan de andere kant van de wereld.
Trouwens wat een bikkels zijn jullie wat dat klimmen betreft.
Voor Jossie en Annie is het een belevenis geweest om zo met jullie rond te trekken
Maar het lijkt me voor jullie ook wel weer raar om dan toch weer afscheid te moeten nemen.
Hier is het nog steeds geen zomer en ondertussen is Johan nu een bejaarde meneer!!!!
Dave en Flroranne een goede vlucht naar Australië en we horen wel weer van jullie belevenissen uit down under.
Lieve knuffels uit velsen zuid
-
10 Maart 2013 - 21:45
Petra:
Wohhh wat beleven jullie toch veel!!!
Erg leuk weer van jullie gehoord te hebben, en gelukkig gaat alles goed.
Hier nog steeds winter, koud, koud en nog is koud.
We hebben een paar mooie dagen gehad en die willen we hier in Nederland heel graag snel weer terug hahah.
Goede reis richting Australie xxx
Groetjes van ons allemaal, Ben, Petra, Jeffrey, Kim, Kristel en Jaron -
11 Maart 2013 - 15:08
Pa En Ma:
Nou,
Jullie twee verslagen natuurlijk gelezen.
Allemaal "open deuren" , hier doe je het voor hé.
Geweldig en zoveel afwisseling.
Volgens ons hebben de Aziatische landen jullie helemaal "ingepakt".
Heel veel plezier in Australië en we moeten elkaar maar weer eens " zien ".
pa en ma. -
12 Maart 2013 - 14:30
A.Boerrigter.:
Hallo Floor en Dave.
Uit jullie uitgebreide verslagen leiden wij af dat alles nog naar wens gaat.
Wij vragen ons af waar jullie daar nog tijd voor hebben met zo`n druk programma.
Wij hopen dat jullie reis zich zo voorspoedig voort zal zetten.
Wij leve met jullie mee.
Groetjes Opa en Oma B. -
14 Maart 2013 - 15:34
O&Ootje:
Hallo lieve avonturiers,
Even een bericht van de Benelux. Ootje op krukken , maar we krijgen jullie avonturen prima door, Jos en Annemieke lieten al veel foto's zien en komen af en toe koken en enthousiast bijpraten over hun mooie reis.Geeft wat afleiding want met dat gipsen pootje, loopt nu toch al weer een rondje, kom je niet ver. Zou die truc, varen tussen de kroko,s ook iets voor ons zijn ? Veel plezier nog en de atlas ? ik ontdek weer een stukje van deze mooie wereld, dikke kus O&Ootje -
15 Maart 2013 - 23:22
Thea Van Boheemen:
Hai Dave en Floor
Wat een mooi en af en toe eng reisverslag,
maar komt steeds toch weer goed !!T
Heel veel plezier in Australie en groetjes vanuit een sneeuwerig Haarlem
tot mails en van ons allen dwz Willem-Thea-Wendy-Marc-Lorenzo-Kevin-en Debora
nog veel mooie , spannende avonturen !! -
18 Maart 2013 - 23:18
Agnes:
Mooi reisverslag, nu een nieuw continent verkennen! Mooi reis in Australië -
19 Maart 2013 - 14:53
Mandy (en Arle):
Wauw wauw wauw,
Wat een waanzinnige tocht hebben jullie tot nu toe al gemaakt zeg!!! Lees steeds vol bewondering over alle plekken die jullie hebben bezichtigd en wat jullie allemaal hebben meegemaakt....wat een fantastisch avontuur en wat een prachtige culturele reis...Ben echt benieuwd hoe dit jullie heeft gevormd wanneer jullie weer voet op NL-bodem zetten ;-)...
Je (jullie) schrijft ook met veel gevoel voor humor en met precies genoeg details dat ik me bijna maar net niet in Azië waan....haha....(een enorme teaser om zelf ooit zo'n reis te maken). Tussen de foto's zitten ook echt schilderij-waardige afbeeldingen, heel mooi!!! (ben ook heel benieuwd naar de rest van alle kiekjes)
Erg leuk om te lezen dat jullie op Borneo zijn geweest (geboorteland van mn papa, toen t nog Kalimantan heette)...dus de verhalen over krokodillen komen me bekend voor...(hij is in Ketapang geboren, zuid-west borneo)
Hele dikke knuffel en heel veel succes en plezier met de volgende reis...
Mandy (en Arle)
p.s. make us as jealous as hell ;-)...(vanuit dit zich nog steeds in winter begeven landje..pfff...)
-
14 September 2013 - 16:31
Annemieke:
20 december hopen we een feestelijkere ontvangst te kunnen organiseren !!!!!
enjoy de nieuwe kans om jullie dromen waar te maken , liefs , mam XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
