Van het ruige Nepal naar het geliefde Maleisie

Na drie weken in Nepal outdooractiviteiten gedaan te hebben, vlogen wij weer naar KL (Kuala Lumpur) om daar de rest van de reis te vervolgen. In Berjaya Times Square (één van de grootste winkelcentra van de wereld) hebben wij twee dagen lang geshopt....wattt twee dagen??? Ja twee dagen... dit lijkt misschien heel lang maar als ik vertel dat er een bioscoop, pretpark, een playground en ga zo maar door in zit krijg je misschien wel een idee waarom wij het daar wel even uithielden. Na heel wat ringgit uitgegeven te hebben, hebben wij onze biezen weer ingepakt om KL te verlaten en te vertrekken naar KK (Kota Kinabalu), op het altijd mooie Borneo.

Bij aankomst op het vliegveld van KK leek het alsof wij niet zijn weggeweest, dezelfde taxi`s, de heerlijke spekkoek, de strakblauwe lucht en natuurlijk de enorm vriendelijke mensen gaven ons een gevoel van thuiskomen. De taxichauffeur gaf aan dat het al langere tijd achter elkaar had geregend en dat hij niet wist wat de weersvoorspellingen waren (heerlijk idee als je weet dat je aan het begin van de moesson zit). Uiteindelijk hebben wij de eerste paar dagen heerlijk genoten in de stad en hebben wij op de eilanden voor KK helemaal niets gedaan. Gelukkig bleef de regen uit en konden wij onze reis voortzetten zonder onze poncho`s te hoeven gebruiken.

Ongeveer een half jaar geleden verbleven wij in een guesthouse waar de toenmalige eigenaar een duiktrip voor ons had geregeld. Helaas brak er toen een oorlog uit tussen een Filipijnse sultan die een stuk grond opeiste en dat was natuurlijk precies het deel van Borneo waar wij gingen duiken. Wij hadden toen besloten om maar niet deel te nemen aan zulke praktijken en besloten om het later nog maar eens te proberen. En tadaaaa daar zijn we weer. Vol frisse moed en met enorm veel zin hadden wij de eigenaar van hetzelfde guesthouse (Vincent) opgezocht en hij herkende ons direct. Vincent regelde voor ons wederom de duiktrip naar Sipadan en boekte op ons verzoek ook nog een riviertocht, die op de weg naar Sipadan lag.

De dag nadat wij de bovenstaande activiteiten geboekt hadden zijn wij met Vincent naar een waterval gereden om daar nog even een middag te relaxen. Dit zijn de momenten wat het reizen met een rugzak zo leuk maakt, lokale mensen tegenkomen en vervolgens naar plekken toegaan waar andere toeristen niet komen. Wouw, het was daar heel erg mooi. Ik heb daar met de lokale jongeren van de rotsen gedoken terwijl Floor in de zon lag te bakken.

Na een beroerde nacht slapen, wij waren allebei ziekig, konden wij eindelijk koers zetten richting Sipadan met als tussenstop de Kinabatanang rivercruise. Deze rivier kreeg op het internet zulke goede referenties dat Floor er op stond om daar een kijkje te nemen. Na een busrit van 6 uur kwamen wij aan bij de lodge wat midden in de jungle ligt en er overigens gelikt uitzag. Ruim een uur na aankomst mochten wij voor het eerst het bootje in om zelf te bepalen of alle internet referenties waar bleken te zijn. De eerste 20 minuten zagen wij een paar mooie kakatoes en een aantal apen, nu lijkt dit al heel wat maar wij zijn inmiddels al zo verwend dat ik het idee kreeg dat dit dezelfde toer zou zijn als alle anderen. Niets bleek minder waar te zijn, vrijwel direct nadat die gedachten in mij op kwam zagen wij een aantal struiken naar beneden komen. Hoe vet!! Het bleek een kudde Borneo Pygmy olifanten te zijn. Dit zijn de kleinste olifanten van de wereld maar nog steeds indrukwekkend. De bestuurder van ons bootje vond het nodig om op minder dan 2 meter afstand van de olifanten te varen. Hier was de groep van 20 olifanten het niet mee eens en zette een aanvalslinie op. De grote oren kwamen naar voren en de slurfen begonnen te tetteren. Met een glimlach op het gezicht van de bootjongen en wij met onze hart in ons keel namen dan toch maar gepaste afstand. De gids gaf aan dat er mensen zijn die soms een week bij de rivier verblijven om een glimp van deze beesten te kunnen opvangen en wij zagen ze al binnen een half uur, dat belooft wat voor de rest van de cruise. Na een lange dag mochten wij ons nog één keer opmaken voor een nachtwandeling door de jungle. Dit was een wandeling die volgens de niet al te best Engels sprekende gids, niet geheel risicoloos was. Er werd ons aangeraden om onze broeken in de sokken te doen, gezien het risico op binnensluipende schorpioenen en om laarzen aan te trekken omdat er in het gebied waar wij gingen lopen veel slangen gehuisvest zijn. Er was overleg geweest of wij deze nacht wel moesten lopen omdat de olifanten erg dichtbij waren en niet gediend zijn van mensen in hun territorium. Na een akkoord van de oppergids gingen we toch de jungle in. En dan moet je nog beginnen met lopen.......succes. Je moet je voorstellen dat er totaal geen licht is, geen kunstmatig licht en ook geen natuurlijk licht van de maan of sterren, we liepen tenslotte in de jungle. Wat gezegd wordt blijkt waar, op het moment dat je geen zicht meer hebt worden andere zintuigen sterker. Wij liepen namelijk met alleen een zaklamp door een zwarte ruimte, toen wij plotseling een enorme klap hoorden, dit was het geluid van een omvallende boom en zo te horen niet ver van ons vandaan. Is dit dan het geluid van een kudde olifanten of gewoon een oude boom die neervalt??? Na een paar angstige minuten met het hart in de keel, bleek dit geluid geen vervolg te krijgen zodat de kudde olifanten uitgesloten kon worden. Uiteindelijk hebben we een aantal ontzettend mooi gekleurde vogels zien slapen en een aantal insecten gespot. De vogels sliepen trouwens zittend op een tak, met het hoofd in het lichaam gedraaid zodat je alleen een bolletje op een tak zag.

De volgende ochtend begon de dag om 06:00 uur met een ochtendcruise omdat de krokodillen die daar leven zich dan het beste zouden laten zien. Na nog geen 5 minuten varen zagen we opeens een orang oetan in de bomen zitten. Het was weliswaar op redelijke afstand van ons maar het blijft gaaf om zo`n reusachtige aap in het echt te zien. Tegen het einde van de middag vlak voordat wij terug zouden keren hoorden wij het geluid van opspattend water, op nog geen 5 meter voor onze boot had een krokodil een aap te pakken. De krokodil had de aap binnen 4 keer kauwen weggewerkt en verdween weer onder water. Natuurlijk wat minder voor de aap en helaas ook voor de baby die zij droeg maar voor ons was het een bijzonder moment om mee te maken. Als de gidsen dol enthousiast reageren op zulke momenten dan weet je dat je iets meegemaakt hebt wat niet vaak voorkomt. Al met al een geslaagde 2 dagen in de jungle.

Het moment waar we erg naar uitgekeken hebben is dan eindelijk aangebroken, we vertrekken de volgende morgen naar het armoedige, vieze en stinkende Semporna om vanuit daar de boot naar Mabul te nemen. Dit eiland was onze thuisbasis voor de 5 dagen die wij in die regio hebben gedoken. Het eiland waar het allemaal om draait heet Sipadan, dit eiland staat in veel boeken en websites bekend als één van de top drie duiklocaties in de wereld! Natuurlijk creëert dat enorm hoge verwachtingen. Maar duiken bij Sipadan is tegenwoordig gelukkig niet meer zo makkelijk als het vroeger was. Het eiland is inmiddels uitgeroepen tot beschermt natuurgebied wat ervoor zorgt dat er maximaal 120 duikers per dag mogen komen. Dit lijkt misschien nog steeds best veel maar de praktijk wijst uit dat dit een prima aantal is, tijdens de duiken hebben wij dan ook geen last gehad van andere duikers.
Maar nog even terugkomend op het eiland Mabul, het eiland is een klein eiland met een zee zo helder dat je op de boot, de zeebodem 15 meter onder je kan zien liggen. De welbekende huizen op palen (lees resorts) waren daar natuurlijk ook voor de mensen die hun honeymoon vierden. Toch heeft het eiland ook een kleine keerzijde, zo`n 9 jaar geleden heeft de regering besloten om bewoning van Sipadan te verbieden. Dit heeft ervoor gezorgd dat al die bewoners naar Mabul toe gegaan zijn en het eiland nu overbevolkt maar ook overbebouwd is. Men is daardoor huizen gaan bouwen die niet meer op het land liggen maar met palen boven zee gebouwd zijn. Dit heeft overigens voor de vissers weer als voordeel dat zij hun vangst onder het huis kunnen loslaten. De vissers hebben namelijk netten onder de huizen geplaatst waardoor ze elke dag vers voedsel kunnen leveren. Officieel wonen er 2000 mensen op Mabul, maar er wonen meer mensen op het eiland omdat er veel illegale Filipijnen die met gevaar voor eigen leven de oceaan overgestoken zijn in de hoop op een beter leven.

Het verblijf op het eiland was al fantastisch en dan hadden wij nog niet eens gedoken. We sliepen op zo`n locatie als hierboven beschreven (zie foto). Dus boven de zee en volledig op houten palen gebouwd. Elke dag kwamen de minder legale vissers hun vangst showen in de hoop dat de gekke toeristen er veel te veel geld voor betaalden. Zo nu en dan werd er dan ook wat gekocht. Wij leerden een drietal jongens uit KL kennen waarmee wij een aantal dagen optrokken. Deze jongens hielden nogal van vis en kochten regelmatig wat vis wat zij lieten bereiden door de kok van ons restaurant. Wij aten een aantal dagen met hun samen en mede daardoor kunnen wij krab, kreeft, tropische vissoorten en rog aan ons lijstje van gegeten vis toevoegen.

Wij hadden een pakket gekozen met 3 dagen duiken bij Mabul en 2 dagen bij Sipadan omdat meer dagen duiken bij Sipadan regulair niet mogelijk is. De eerste duik bij Mabul was fantastisch, we doken tussen vissen met alle kleuren van de regenboog en alle vormen en maten. De eerste en tweede duik hebben wij in een kunstmatig dorp gedoken, waarbij er huisjes en torens in het water zijn gezet. Deze staan daar inmiddels al heel wat jaren en zijn daardoor begroeid met mooi koraal en geeft het mooie vergezichten. Het water gaf ons de mogelijkheid om tot 20 meter ver te kunnen zien.

De hierop volgende duiken waren natuurlijk ook fantastisch, maar om nu alle duiken te beschrijven....;) Na twee dagen duiken bij Mabul kregen wij het aanbod om ipv 2 dagen Sipadan, 3 dagen bij Sipadan te duiken. Wij hadden alleen maar positieve verhalen over Sipadan gehoord dat wij gelijk aangaven dat wij dat graag wilden. De derde duikdag dus naar Sipadan, spannend. Een Brits stel had hun duik geannuleerd en onder hun namen moesten wij ons aanmelden bij de receptie op Sipadan (boefjes he;)) De eerste duik van de dag was op Barracuda point, alleen de naam klinkt al gaaf. Zoals de naam al aangeeft kun je verwachten dat daar Barracuda`s zwemmen en dat hebben we gemerkt. Binnen 10 minuten zwommen er honderden Barracuda`s van 40 centimeter tot over een meter voorbij , nog geen 20 minuten onderwater werden wij door de instructeur gewezen op een groep Jackvissen, dat zijn kleine vissen van maximaal 25 centimeter groot maar die zwemmen altijd samen. Degene die wel eens naar Discovery Channel of National Geographic kijkt heeft ongetwijfeld wel eens de beelden voorbij zien komen van duizenden vissen die samen een enorme wolk vormen. Als je mazzel hebt en je in zo`n wolk kan zwemmen maken de vissen een tornado. Dat hebben we mee mogen maken en zelfs konden wij in zo`n tornado zwemmen, 360 graden vis om je heen, heel indrukwekkend. We raakten bij ons guesthouse aan de praat met iemand die beweerde dat haaien niet in groepen zwemmen. Hij zat er totaal naast want wij hebben tussen groepen van acht haaien gezwommen. No worries, alles zit er nog aan. Voor degene die wat meer into het onderwaterleven zijn, een kleine opsomming van het zeeleven wat we hebben gezien (schilpadden, annemoonvissen, tonijn, napoleonvis, bumhead, jackfish, barracuda, blauwgespikkelde pijlstaartrog, zwarte/witte tiphaai, grijze rifhaai en nog veel meer). Voor diegene die nu denken huh?? Kijk maar even bij de foto`s.

Na 5 fantastische dagen duiken bij dit paradijs op aarde, zijn wij inmiddels weer terug in KK waar wij nog een paar dagen in en om zullen verblijven. Op 7 november vliegen wij naar Indonesië om een week Jakarta onveilig te maken.

Wij willen trouwens nog even vermelden dat wij de reacties op onze verslagen erg kunnen waarderen!! Het is elke keer weer ontzettend leuk om te reacties terug te lezen!:)

Veel liefs!